Wat je weggeeft, verlies je niet

PREEK VAN DE WEEK      17^e ZONDAG JAAR B 2018 Bleiswijk, Nootdorp, Pijnacker

 

LEZINGEN:                             EERSTE LEZING: 2 Kon 4,42-44   EVANGELIE: Joh.6,1-15

THEMA: Wat je weggeeft verlies je niet.

 

De Bond zonder Naam had eens een raadselachtige spreuk van de maand: Wat je weggeeft verlies je niet. Een spreuk die ik op mijn geldkist geplakt heb.

 

Wat je weggeeft, verlies je niet. Een wijsheid die moeilijk uit te leggen is. Je moet het ervaren.

 

Bijvoorbeeld de spekpater Werenfried van Straten heeft dat ervaren: hij is na de tweede wereldoorlog gaan uitdelen. Uit het weinige wat hem restte is hij gaan uitdelen aan notabene de duitsers, de voormalige vijand. Hij gaf weg wat hij had, maar kreeg er nog meer voor terug. Zo zijn er in de loop der jaren miljoenen dollars door zijn handen en zijn hoed gegaan. Hij heeft dat nooit vooruit gepland. Hij heeft het ervaren.

 

Wat je weggeeft verlies je niet. Het is een economische wet die je in geen enkel economieboek terug vindt. Het is een economische wet, waar geen enkele regering beleid op durft te maken. Het is een economische wet die niet door psychologie of wetenschap onderbouwd kan worden. Het is een economische wet die op een verborgen geheim berust. Een geloofsgeheim. Alleen zij die geloven kunnen het ervaren.

 

Jezus heeft eens gezegd: “Alles wat jullie prijsgeven omwille van het Rijk der hemelen zullen jullie honderdvoudig terug krijgen”. Honderdvoudig. Dat is 10.000 procent rente. Welke bank geeft dat voor uw geld? Niet één. Ze geven nauwelijks nog 1 procent rente. We kunnen ons overtollig geld dus niet beter beleggen dan in schenkingen aan goede doelen.

 

Wat je weggeeft verlies je niet. Het kan niet meer gestolen worden en het kan zijn waarde niet meer verliezen.

 

In de bijbel staan diverse verhalen over dit geheim. Vandaag het verhaal van Elisa en de honderd man. De apostelen leerden het van Jezus, zoals we in het evangelie hoorden. Na Jezus hebben vele heiligen dit ervaren zoals Fransiscus, Don Bosco, Moeder Teresa. Zij zijn arm geworden, maar hebben in hun leven meer geld en goederen door hun handen zien gaan dan wij allemaal samen. Zij konden uitdelen en hielden nog over.

 

Don Bosco bijvoorbeeld had een tehuis voor straatjongens opgericht. Op een dag meldt één van de jongens dat de bakker geen brood meer wilde leveren omdat zijn schuld opgelopen was tot 12000 lire en er waren nog maar vijftien broodjes voor driehonderd jongens. Don Bosco antwoordde: Ik ga wel eens met de bakker praten, maar eerst gaan we verdelen wat er over is. De jongens lachen er om, maar Don Bosco begint uit te delen en het wonder van de broodvermenigvuldiging herhaalde zich. Daarna gaat hij lopend naar de bakker. Onderweg biedt een vrouw in een rijtuig hem een lift aan. Ze wil Don Bosco onderweg graag raad vragen. Don Bosco stapt in. De vrouw zegt: “Ik heb wat geld over. Ik zoek een goede geldbelegging. Wat raadt u me aan?” Don Bosco antwoordt: “Eenvoudig. Leen het aan Onze Lieve Heer. ’t Is veilig en u krijgt het hondervoudig terug”. De dame antwoordt: “U durft nogal.. maar kom… waarom niet?…” Ze laat de koets langs haar huis rijden en een uur later kan Don Bosco de bakker betalen. Dit gebeurde dus in de 19^e eeuw. Zijn leven is geen legende

 

Moeder Teresa werkte eens in een vluchtelingenkamp. Een zuster kwam naar haar toe en zei: “de rijst is bijna op. Laten we zuinig zijn en de helft bewaren tot morgen”. “Nee”, zei moeder Teresa. “Geef de mensen vandaag genoeg te eten. Morgen zien we wel weer”. De volgende dag gingen onverwacht alle staatsscholen en dag dicht. Al het brood voor de kinderen die altijd tussen de middag op school bleven, bleef nu over. Men besloot het naar Moeder Teresa te brengen en zo kwamen er vrachtwagens vol brood.

 

Wat je weggeeft verlies je niet. Het is een sprong in het duister, een gok, een ongewone speculatie. Maar wie het doet ervaart het.

 

Tot slot een kleine anekdote die dit geheim duidelijk maakt. Ook een waar gebeurd verhaal. Van slechts enkele jaren terug. Ik las het in het tijdschrift Nieuwe Stad. Een gezin had nog één appel in huis. Het was een prachtige appel. De vader had er al een paar maal verlangend naar gekeken en zich al verheugd op het moment dat hij ‘m zou opeten. Maar terwijl hij daar net aan wilde beginnen ging de bel. De buurvrouw stond op de stoep en vertelde dat ze een appeltaart wilde bakken maar net één appel te kort kwam. De man stond perplex. “Ja, zei hij, dat is nu toevallig. Ik heb er nog net één en die wilde ik net gaan opeten.” Hij stond een moment vertwijfeld met de appel in zijn hand. Toen besloot hij hem weg te geven. De buurvrouw ging blij heen. Een uur later werd er weer gebeld. Een vriend stond voor de deur. Hij ging op vakantie en had nog een kist appelen over die hij niet mee kon nemen. Of zij die soms konden gebruiken…….