PREEK VAN DE WEEK HEMELVAART JAAR B 2021
LEZINGEN: EERSTE LEZING: Handelingen 1,1-11 EVANGELIE: Marcus 16,15-20
THEMA: Tekenen van hoop.
INLEIDING OP DE LEZINGEN.
Lucas heeft na zijn evangelie nog een tweede boek geschreven, voor een vriend Teofilus. Die naam betekent letterlijk: Gods vriend. Dit tweede boek, de Handelingen der apostelen, begint waar het evangelie geëindigd is: in Jeruzalem. Daar waren de leerlingen na Jezus’verrijzenis bijeengebleven in de zaal van het Laatste Avondmaal.
PREEK
Beste parochianen,
In Rotterdam worden nog altijd kerken gesloten, zoals pas de St. Petrus Bandenkerk en in Gouda de OLV Hemelvaart.
Een collega zei me jaren geleden: bij mij komen er nog maar 200 mensen naar de kerk. Elke jaar heb ik 40 uitvaarten. Dus over 5 jaar begraaf ik de laatste en kan ik de tent sluiten. Pessimistische mensen hebben er zelfs een woord voor bedacht: kerkverdamping. Sombere voorspellingen beweren dat er van de kerk over 20 jaar niet veel over zal zijn.
Maar er zijn ook tekenen van hoop.
Jaren geleden deed een nichtje van mij eerste Heilige Communie. Haar vader gelooft niet en haar moeder is hardloopster, maar ze loopt niet zo hard naar de kerk. Maar dit nichtje wil altijd met mij over het geloof praten. Ze heeft op het kerkkoortje gezeten en ze zei frank en vrij tegen haar moeder, tegen mij en in het openbaar: “Ik begrijp niet dat pappa niet gelooft. Je ziet toch overal dat God bestaat?”
Haar moeder zei me dat ze het betreurde dat er op de ouderavonden alleen maar praktische zaken werden besproken en dat er niets aan geloofsverdieping was gedaan. Ze had wel meegeholpen aan de samenstelling van de viering.
Zo zijn er wel tekenen van hoop.
Vanochtend waren we met 35 deelnemers in een openluchtmis midden in de Groenzoom. Daarbij waren ook jongeren en kinderen.
Ik geloof niet dat de kerk zal verdampen. Al hebben we nog maar weinig communicantjes en vormelingen, het zijn toch zaadjes die gezaaid zijn. En misschien komen ze niet op op de plaats en de tijd waarop wij het graag zouden zien. Maar misschien komt een zaadje jaren later op buiten onze parochie. Misschien wel in Den Haag of Groningen waar nu zo weinig kerkgangers zijn.
Een ander teken van hoop zijn de wereldjongerendagen. In Keulen, Madrid, Krakau, Manilla en andere plaatsen kwamen er miljoenen jongeren naar toe.
Het geloof bloeit op in allerlei lekenbewegingen die landelijke en internationale ontmoetingen houden met duizenden en 10.000-en deelnemers. Wie een keer kennis daarmee wil maken nodig ik uit na de coronacrisis een keer naar zo’n dag van de Focolarebeweging toe te komen.
Nee, de kerk is nog lang niet dood. Misschien dat oude takken gesnoeid worden of afvallen van de boom. Maar de boom zelf gaat niet dood. De kerk is als een wilgenboom. Die kun je zo vaak snoeien als je wilt, maar die loopt telkens weer uit en krijgt elk jaar weer nieuwe takken. De wortels en de stam van de kerk is goed, want die is goddelijk en apostolisch. Daarom zal de kerk nooit meer verloren gaan.
De kerk zal niet meer die wereldlijke macht bezitten die ze vroeger had. Bij één van de verschijningen van de verrezen Christus vragen de apostelen Hem: “Heer, gaat Gij in deze tijd voor Israël het koninkrijk herstellen?” Nog altijd hadden de apostelen het idee dat Jezus een politieke omwenteling teweeg zou brengen, het land zou bevrijden van de Romeinse bezetters en het aardse koningshuis van David weer aan de macht zou helpen. Nog steeds hadden ze niet begrepen dat het Koninkrijk Gods iets anders was dan een aardse macht. Als Jezus nog gewoon mens geweest was op dat moment, zou Hij een hele diepe zucht gelaten hebben en bedroefd zijn geworden. Hij antwoordt nu: “Het komt u niet toe dag en uur te kennen die de Vader in zijn macht heeft vastgesteld, maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt om mijn getuigen te zijn tot het einde der aarde”. Het komt ons niet toe dag en uur te kennen waarop de kerk weer zal bloeien. Maar we kunnen wel de Heilige Geest ontvangen om te getuigen.
Bij zijn hemelvaart noemt Jezus een aantal tekenen die de gelovigen zullen vergezellen: duivels uitdrijven, nieuwe talen spreken, slangen opnemen, dodelijk vergif drinken zonder gevolgen, zieken genezen. Deze tekenen moeten we in geestelijke zin verstaan, want lichamelijk ondergaan christenen alle gevolgen van geweld, gif, coronavirus en ziektes, tot en met de dood toe. Maar duivels uitdrijven doen we als we een slechte mentaliteit of ideologie weten te veranderen, zoals het communisme, dat ten val is gebracht in Oost Europa; nieuwe talen spreken doen we, als we de taal van de liefde spreken; slangen opnemen doen we als we mensen met grote zonden, criminelen of misdadigers liefdevol vergeven en in ons midden opnemen; dodelijk vergif drinken doen we als we in gesprek gaan met mensen die ideeën hebben die niet in overeenstemming met het evangelie zijn. We gaan tegenwoordig met iedereen in gesprek, in politiek en maatschappij. We sluiten ons niet meer af van de wereld, want het zal ons geen kwaad doen. Als wij maar trouw blijven aan Jezus.
Hemelvaart is een feest van de hoop. Jezus liet zijn apostelen alleen achter in deze wereld en die moesten zonder Hem verder. Nee, toch niet, want, staat er, “de Heer werkte met hen mee en schonk kracht aan hun woord door de tekenen die het vergezelden”. De afgelopen weken lazen we twee keer een tekst waarin Paulus na zijn reizen verslag doet aan de gemeenten van Antiochië en Jeruzalem. En dan staat er letterlijk: “Hij verhaalde wat God met hun medewerking tot stand had gebracht”.
Geloven gaat verder, ook in het jaar 2021, ook in een tijd van kerksluiting, ook in een tijd van materialisme en geloofsafval. De kerk zal niet verdampen, maar het zaad zal wegwaaien en elders opkomen. In de hele wereld. Amen.